Uwagi dotyczące spraw technicznych strony WWW prosimy kierować na adres e-mail:
Polska dla Polaków!
Poczta e-mail Polskiej Narodowej Rady Kamratów:
Drodzy Kamraci i Kamratki......jeżeli będziecie w okolicy La Moinerie we Francji, to z całego serca polecamy odwiedzić to mistyczne miejsce. Nie zapomnijcie pochylić się nad grobami naszych bohaterów, którzy oddali życie na obcej ziemi. Cmentarz otoczony jest murem z poza którego rozpościera się bezkresny widok pól i łąk z których jak na Monte Casino gdzieniegdzie przebijają się czerwone maki.....Cześć i Chwała Bohaterom, cześć ich pamięci....Niech pamięć o Nich będzie pielęgnowana w naszych polskich sercach.....
A teraz odrobinę historii:
26 lutego 1942 utworzono I Dywizję Pancerną na podstawie rozkazu Generała Sikorskiego. Dywizja została wcielona do alianckich sił zbrojnych na froncie zachodnim. Dowódcą Dywizji został Generał Maczek. Pod koniec 1944 dywizja została przerzucona do Normandii i dołączyła do 2 korpusu I armii kanadyjskiej.
8 sierpnia 1944, I Dywizja Pancerna brała udział w bitwie pod Caen, podczas 2 fazy operacji Totalize, której celem było zdobycie Falaise. Straty były jednak tak ogromne, a ataki nieskuteczne, wiec przerwano operacje, a siły dywizji zostały przesunięte do nowej strategicznej potyczki, której celem było okrążenie 7 armii niemieckiej przez wszystkie siły alianckie w Normandii. Operację tą nazwano Tractable.
Od 15 do 18 sierpnia I Dywizja Pancerna wyzwoliła wiele gmin departamentu Calvados i Orne.
Od 19 do 22 sierpnia dywizje SS próbowały unicestwić polskie oddziały broniące Mont Ormel. Polacy musieli za wszelka cenę utrzymać pozycje aż do przybycia posiłków.
21 sierpnia dołączyła do Polaków 4 Kanadyjska Dywizja Pancerna . Pierścień Falaise-Chambois został całkowicie zamknięty. Zwycięstwo zostało okupione heroiczną walką.
Podczas walk w Normandii I Dywizja Pancerna straciła ponad 2000 żołnierzy.
Ocalali żołnierze I dywizji brali później udział w walkach na terenie północnej Belgii, południowej Holandii i zajęli północno-zachodnie Niemcy.
19 maja 1945 dekretem departamentu Calvados została wydana zgoda władzom kanadyjskim na utworzenie Polskiego Cmentarza Wojennego.
Na cmentarzu początkowo wykonane zostały krzyże z metalu, w 1954r - w 10 rocznicę bitwy w Normandii rząd zadecydował o wymianie krzyży na betonowe i uzupełnienie ich tablicami z tożsamością poległych. Pomnik centralny został odsłonięty w sierpniu w obecności generała Maczka i Andersa.
Cmentarz składa się z ośmiu sektorów, grobów. Sektory nie mają takiej samej liczby rzędów.
Każdy rząd tworzy 12 grobów, z wyjątkiem 2 lokalizacji, gdzie 3 krzyże symbolizują groby odpowiednio 7 i 5 ciał pilotów. Zginęli oni w katastrofie swoich samolotów.
Cmentarz ten jest jednym z siedmiu zagranicznych cmentarzy wojennych w Francji utrzymywanych przez Państwo francuskie.
Polski cmentarz wojenny, lokalizacja: Link
Chwała Bohaterom!
Jeszcze Polska nie zginęła kiedy my żyjemy!
Rodacy Kamraci z Irlandii.